Het scherm ging op zwart

Ineens bevind ik me in een horrorscenario. 😰

Ik geef een presentatie aan ruim honderd man en precies op het moment dat ik naar mijn volgende slide wil gaan, gaat het grote scherm op zwart.

Mijn laptop lijkt het gewoon nog te doen. Ik probeer van alles, maar ik krijg de presentatie niet meer op het grote scherm. Die presentatie heb ik wel nodig, want er zitten video’s in die essentieel zijn voor mijn verhaal.

Geschrokken zoek ik oogcontact met de organisatie. Ze hebben ook geen idee. ICT moet erbij gehaald worden. Ik kijk naar de klok. Ik had al weinig speling in het strakke programma, dus in mijn hoofd ben ik aan het bedenken wat ik kan overslaan zonder dat mijn verhaal te veel schade oploopt.

ICT blijkt onvindbaar. De mensen in de zaal worden onrustig. In paniek besluit ik een verhaal uit mijn comedy-act te vertellen. Het is één van mijn beste stukken en die heeft me vaker uit de brand geholpen. Ik vertaal het ter plekke in het Engels voor het internationale publiek. Maar pas aan het einde van mijn verhaal realiseer ik me dat de clou zich onmogelijk laat vertalen… Ik voel mijn laatste restje waardigheid uit mijn lichaam wegtrekken.

ICT komt eindelijk binnen en reset de hele boel. Mijn laptop krijg de schuld. Ik geef hun systemen de schuld. Hun ingreep blijkt wel te werken, want het scherm schiet even later weer aan. Ik maak gehaast mijn verhaal af, maar het momentum en de sfeer zijn weg.

🗓 Een maand later…

Thuis in de werkkamer ben een volgende lezing aan het oefenen. Precies op het moment dat ik naar mijn volgende slide wil gaan, gaat mijn monitor op zwart.

Dit kan geen toeval zijn, denk ik. Ik kijk naar de PowerPoint-klikker in mijn hand. Dan zie ik het: mijn duim zit niet op het ‘volgende slide’-knopje, maar het knopje eronder. Ik druk nogmaals op dat knopje – en mijn monitor springt weer aan...

🤦

Het boosdoener op de klikker

Het scherm ging op zwart